Το 75-90% των γυναικών με Ρευματοειδή Αρθρίτιδα αναφέρουν βελτίωση των συμπτωμάτων στη διάρκεια της κύησης. Η βελτίωση ξεκινά από το πρώτο τρίμηνο και μεγιστοποιείται στο τρίτο τρίμηνο. Εντούτοις, μετά τον τοκετό η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα συνήθως υποτροπιάζει. Επιπλέον, νέας έναρξης ΡΑ εμφανίζεται 3-5 φορές πιο συχνά την περίοδο αυτή.

Η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα γενικά δεν επηρεάζει την έκβαση της κύησης και το έμβρυο. Πρόσφατες μελέτες όμως έχουν συσχετίσει την υψηλή ενεργότητα της νόσου κατά τη διάρκεια της σύλληψης, με προωρότητα και χαμηλού για την ηλικία βάρους γέννησης εμβρύου.

Η κύηση στις γυναίκες με ΡΑ είναι προτιμότερο να γίνεται προγραμματισμένα προκειμένου να λαμβάνουν φάρμακα που είναι συμβατά με αυτή και η νόσος να βρίσκεται σε ύφεση ή να ελέγχεται όσο το δυνατόν καλύτερα.

Η πρόοδος που έχει σημειωθεί σήμερα τόσο στη διάγνωση, όσο και στη θεραπεία του Λύκου σπάνια στερεί από την ασθενή τη δυνατότητα εγκυμοσύνης. Έτσι, οι περισσότερες γυναίκες μπορούν να τεκνοποιήσουν.

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης χρειάζεται τακτική παρακολούθηση από ρευματολόγο και γυναικολόγο, οι οποίοι πρέπει να συνεργάζονται στενά μεταξύ τους.

Σε ένα μικρό ποσοστό γυναικών με ΣΕΛ (10-20%) η εγκυμοσύνη, όπως και η επιλόχεια περίοδος (3 έως 4 εβδομάδες μετά τον τοκετό) μπορεί να προκαλέσει έξαρση της νόσου, που όμως είναι μικρή και αντιμετωπίζεται εύκολα. Η πιθανότητα για έξαρση είναι πολύ μικρή εάν η σύλληψη γίνει ενώ ο Λύκος βρίσκεται σε ύφεση. Αντίθετα αυξάνεται όταν είναι ενεργός.

Γι’ αυτό και συστήνουμε αποφυγή της εγκυμοσύνης, όσο η νόσος είναι ενεργή και για έξι μήνες αφού τεθεί σε ύφεση.

Οι γυναίκες που έχουν σοβαρή προσβολή οργάνων, όπως σοβαρή πνευμονική υπέρταση, νεφρίτιδα με νεφροπάθεια τελικού σταδίου, επιληπτικές κρίσεις μη ελεγχόμενες αποθαρρύνονται από το ενδεχόμενο της εγκυμοσύνης.

Υπάρχουν φάρμακα που επιτρέπονται στη διάρκεια της κύησης και του θηλασμού και άλλα που μπορεί να βλάψουν το έμβρυο γι’ αυτό συστήνεται η αποφυγή της εγκυμοσύνης, όσο η ασθενής τα λαμβάνει.

Οι έγκυες γυναίκες με Αντιφωσφολιπιδικό Σύνδρομο έχουν αυξημένο κίνδυνο να πάθουν θρόμβωση ή να έχουν αποβολές συγκριτικά με τις γυναίκες χωρίς το σύνδρομο αυτό.

Μπορεί επίσης, να παρουσιάσουν και άλλα προβλήματα, όπως προεκλαμψία και μειωμένη αιματική ροή προς το έμβρυο.

Η διάγνωση και η θεραπεία εξαρτάται από τον συνδυασμό προηγουμένου ιστορικού της ασθενούς (θρόμβωση, αποβολές, ενδομήτριος θάνατος, προεκλαμψία) και από συγκεκριμένα εργαστηριακά ευρήματα .

Σε γενικές γραμμές στις γυναίκες με θρομβώσεις ή αποβολές συνιστάται η χρήση ηπαρίνης και ασπιρίνης.

Η κύηση φαίνεται να βελτιώνει την περιφερική αρθρίτιδα και τη ραγοειδίτιδα στους ασθενείς με σπονδυλαρθρίτιδες, εντούτοις οι ασθενείς που έχουν προσβολή της σπονδυλικής στήλης παρουσιάζουν επιδείνωση.

Σε όλες τις αγγειίτιδες είναι απαραίτητο η νόσος να βρίσκεται σε ύφεση προ της εγκυμοσύνης και οι ασθενείς να λαμβάνουν φάρμακα τα οποία επιτρέπονται στη διάρκεια της κύησης.

Η κυριότερη σύσταση στις γυναίκες με Σκληρόδερμα είναι να περιμένουν την παρέλευση μερικών ετών από τη στιγμή της εμφάνισης της νόσου και ύστερα να προχωρήσουν στην εγκυμοσύνη. Κατά την διάρκεια των 3 πρώτων ετών ο κίνδυνος προσβολής της καρδιάς, των πνευμόνων ή των νεφρών είναι αυξημένος και γι’ αυτό το λόγο η κύηση μπορεί να αποβεί επιζήμια για την ασθενή και το έμβρυο.

Εάν κατά την κρίσιμη αυτή χρονική περίοδο δεν προσβληθούν εσωτερικά όργανα, ο κίνδυνος προσβολής απομακρύνεται και η κύηση θεωρείται ασφαλής.

Γενικά το σύνδρομο δεν επηρεάζει την κύηση. Στο σύνδρομο αυτό κάποια από τα αυτοαντισώματα της μητέρας μπορεί να περάσουν τον πλακούντα και να δημιουργήσουν πρόβλημα στο έμβρυο, αλλά και στο νεογνό (Νεογνικό Λύκος ), όπως π.χ. εξανθήματα στο δέρμα ή διαταραχές του καρδιακού ρυθμού.