Διαφορετικοί τύποι εμβολίων λειτουργούν με διαφορετικούς τρόπους για να προσφέρουν προστασία, αλλά με όλους τους τύπους εμβολίων, το σώμα στηρίζεται στο Ανοσοποιητικό μας Σύστημα - με την συμμετοχή των Τ-λεμφοκυττάρων μνήμης ( Τ-memory Cells ) καθώς και των Β-λεμφοκυττάρων που θα θυμούνται πώς να καταπολεμήσουν αυτόν τον ιό στο μέλλον .
Συνήθως χρειάζονται μερικές εβδομάδες για να παράγει ο οργανισμός Τ-λεμφοκύτταρα και Β-λεμφοκύτταρα μετά τον εμβολιασμό. Επομένως, είναι πιθανό ένα άτομο να μολυνθεί από τον ιό που προκαλεί το COVID-19 λίγο πριν ή αμέσως μετά τον εμβολιασμό και στη συνέχεια να αρρωστήσει επειδή το εμβόλιο δεν είχε αρκετό χρόνο για να παρέχει προστασία. Μερικές φορές μετά τον εμβολιασμό, η διαδικασία δημιουργίας ανοσίας μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα, όπως πυρετό κ.ά.
Τύποι εμβολίων
Επί του παρόντος, υπάρχουν τρεις κύριοι τύποι εμβολίων COVID-19
1) Τα εμβόλια mRNA περιέχουν υλικό από τον ιό που προκαλεί τον COVID-19 που δίνει στα κύτταρά μας οδηγίες για τον τρόπο παραγωγής μιας πρωτεΐνης που είναι μοναδική στον ιό. Αφού τα κύτταρά μας δημιουργήσουν αντίγραφα της πρωτεΐνης, καταστρέφουν το γενετικό υλικό από το εμβόλιο. Το σώμα μας αναγνωρίζει ότι η πρωτεΐνη δεν πρέπει να είναι εκεί και δημιουργεί Τ-λεμφοκύτταρα και Β-λεμφοκύτταρα που θα θυμούνται πώς να καταπολεμήσουν τον ιό που προκαλεί το COVID-19 εάν μολυνθούμε στο μέλλον.
2) Τα εμβόλια πρωτεϊνικής υπομονάδας (Protein subunit vaccines) περιλαμβάνουν αβλαβή κομμάτια (πρωτεΐνες) του ιού που προκαλούν COVID-19 αντί για ολόκληρο το μικρόβιο. Μόλις εμβολιαστεί, το ανοσοποιητικό μας σύστημα αναγνωρίζει ότι οι πρωτεΐνες δεν ανήκουν στο σώμα και αρχίζει να παράγει Τ-λεμφοκύτταρα και αντισώματα. Εάν μολυνθούμε ποτέ στο μέλλον, τα κύτταρα μνήμης θα αναγνωρίσουν και θα καταπολεμήσουν τον ιό.
3) Τα εμβόλια φορέων (Vector vaccines ) περιέχουν μια εξασθενημένη έκδοση ενός ζωντανού ιού - διαφορετικού ιού από αυτόν που προκαλεί το COVID-19 - που έχει γενετικό υλικό από τον ιό που προκαλεί την εισαγωγή του COVID-19 (αυτό ονομάζεται ιικός φορέας). Μόλις ο ιικός φορέας είναι μέσα στα κύτταρα μας, το γενετικό υλικό δίνει στα κύτταρα οδηγίες για να φτιάξουν μια πρωτεΐνη που είναι μοναδική για τον ιό που προκαλεί COVID-19. Χρησιμοποιώντας αυτές τις οδηγίες, τα κύτταρα μας δημιουργούν αντίγραφα της πρωτεΐνης. Αυτό ωθεί το σώμα μας να δημιουργήσει Τ-λεμφοκύτταρα και Β-λεμφοκύτταρα που θα θυμούνται πώς να καταπολεμήσουν αυτόν τον ιό εάν μολυνθούμε στο μέλλον.
Τα περισσότερα εμβόλια COVID-19 απαιτούν περισσότερες από μία λήψεις
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ ασθενών με ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΡΕΥΜΑΤΙΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ
- Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει επιστημονικά τεκμηριωμένη πληροφορία για το εάν ασθενείς με Αυτοάνοσα Νοσήματα είναι δυνατόν να αναπτύξουν επαρκή ανοσία κατά του ιού SARS-COV2 με τα διαθέσιμα εμβόλια της Pfizer και της Moderna.
- Δεν είναι επίσης γνωστό εάν τα εμβόλια αυτά είναι δυνατόν να προκαλέσουν έξαρση της υποκείμενης Αυτοάνοσης Ρευματικής Νόσου.
- Αντίθετα διάφορες μελέτες ανέδειξαν ότι ασθενείς με Αυτοάνοσα Ρευματικά Νοσήματα ακόμη και υπό βιολογική θεραπεία - νοσούν με ηπιότερη COVID-19 νόσο (Lancet Rheum 2020:2e 549-56).
Έχει προταθεί ότι οι κοινοί παθογενετικοί μηχανισμοί και οι κλινικές-ακτινολογικές πτυχές μεταξύ των Αυτοάνοσων ασθενειών και του εμβολίου έναντι του Covid-19 μπορεί να υποδηλώνουν ότι ο SARS-CoV-2 θα μπορούσε να δράσει ως παράγοντας ενεργοποίησης για την ανάπτυξη μιας ταχείας αυτοάνοσης αντίδρασης – παρόμοιας με Αυτοάνοσο νόσημα, , που οδηγεί στη σοβαρή διάμεση πνευμονία, σε γενετικά προδιάθετημένα άτομα.
Θεωρώ ότι μέχρις ότου αποκτήσουμε πληρέστερη επιστημονική γνώση , θα πρέπει να τονίζουμε ( οι Ρευματολόγοι ) στους ασθενείς μας με Αυτοάνοσα Ρευματικά Νοσήματα , να τηρούν αυστηρά και ευλαβικά τα μέτρα προσωπικής υγιεινής, να αποφεύγουν τον συγχρωτισμό, να κρατούν τις αποστάσεις και να φορούν προστατευτική μάσκα.
